اولین روز درسی در سال ۱۴۰۰ است.

«یا مقلب القلوب و الابصار

یا مدبر اللیل و النهار

یا محول الحول و الأحوال

حول حالنا إلی أحسن الحال».[۱]

ان شاء الله در این سال جدید و ایام باقی مانده در شعبان‌المعظم، ماه رسول معظم صلی‌الله‌علیه‌وآله، «اَلَّذِي حَفَفْتَهُ مِنْكَ بِالرَّحْمَةِ وَ اَلرِّضْوَانِ»،[۲] در مسیر سیر و سلوک و اخلاقیات حرکت کنیم و اخلاق‌مان، اخلاق الهی باشد. ان‌شاءالله سال جدید بر شما مبارک باشد و ایام ماه شعبان، با میمنت باشد. در این روزهای باقی مانده، اعمال این ماه، صدقه، استغفار، صلوات بر محمد و آل محمد، صلوات شعبانیه و به خصوص مناجات شعبانیه نجوای ما باشد.

دنیا، مَرکب مؤمن

حدیث اخلاقی امروز در بحار است:

عن أبي موسى الأشعري قال: قال رسول‌الله صلى‌الله‌عليه‌وآله: «لا تسبوا الدنيا، فنعمت مطية المؤمن، فعليها يبلغ الخير وبها ينجو من الشر، إنه إذا قال العبد: لعن الله الدنيا، قالت الدنيا: لعن الله أعصانا لربه». [۳]

دنیا را دشنام ندهید؛ چرا که بهترین مرکب هموار برای مؤمن است؛ بهترین وسیله و مرکب مؤمن، دنیا است؛ بر این دنیا سوار می‌شود و این مرکب، او را به خیرات می‌رساند و به وسیله این دنیا، از بدی‌ها نجات می‌یابد. کسی که دنیا را لعنت کند، دنیا می‌گوید: خدا کسی را لعنت کند که خدا را معصیت کرده است. دنیا نباید مذمت شود؛ شخص باید مذمت شود.

ناصر خسرو می‌گوید:

«نکوهش نکن، چرخ نیلوفری را      برون کن ز سر، باد خیره سری را»[۴]

دنیایی که می‌آید و می‌رود؛ سال ۹۹، سال ۱۴۰۰ می‌شود؛ این دنیا، ارزشمند است.

در حکمت ۱۳۱ نهج البلاغه در مورد دنیا آمده است: «مَتْجَرُ أَوْلِيَاءِ اللهِ»؛[۵]

«الدنيا مَزرَعةُ الآخِرَةِ»؛[۶] تجارت خانه و مزرعه اولیای الهی است؛ بهترین تجارت‌ها را برای انسان دارد؛ وسیله‌ای است که اگر از آن خوب استفاده کند، نردبان عروج او به عالم دیگر می‌شود. دنیا لحظات عمر انسان است؛ روزی بیش از ۸۶۰۰۰ ثانیه، عمر ما شارژ می‌شود؛ باید از این عمر استفاده کنیم؛ ببینیم چه می‌خواهیم بشویم؛ نکند زندگی را مفت ببازیم؛ ارزان فروش و آسان فروش نباشیم؛ نفس نفس ما جز به بهشت و با بهشت، با چیز دیگری نباید معامله شود.

مرحوم سید رضی رضوان الله علیه:

«یقولون الزمان به فساد     فهم فسدوا و ما فسد الزمان»؛[۷]

مردم می‌گویند روزگار فاسد است، ولی خودشان فاسد شدند؛ روزگار فاسد نمی‌شود.

سیره علما در بهره‌مندی از دنیا و زمان

مرحوم علامه حلی وقتی برای مسافرتش سوار الاغ می‌شد، در زمان سفر هم اهل نوشتن بود؛ چون حیوان تکان می‌خورد و قلم جا به جا می‌شد، جز فرزندش، کسی خطش را نمی‌توانست بخواند. صاحب جواهر این قدر با خود عهد کرده بود که تا صفحاتی از جواهر را ننویسد، نخوابد. اولیای الهی، شب زنده دار بودند؛ «شب مردان خدا، روز جهان افروز است».[۸]

اهل سهر و سحر باشیم؛ اهل بیداری و لحظات خاص باشیم. ان‌شاء‌الله در سال جدید، برنامه‌ای برای کمال نفس‌مان داشته باشیم و از دنیای‌مان برای آخرت‌مان استفاده کنیم.

[۱] زاد المعاد، العلامة المجلسي، ج۱، ص۳۲۸٫

[۲] کلیات مفاتیح الجنان، قمی، شیخ عباس، ج۱، ص۱۵۶٫

[۳] بحار الأنوار – ط دارالاحیاء التراث، العلامة المجلسي، ج۷۴، ص۱۷۸٫

[۴] دیوان ناصرخسرو، قصاید، قصیده شماره۶٫

[۵] نهج البلاغة، الدشتي، محمد، ج۱، ص۳۳۷، حکمت ۱۳۱٫

[۶] ميزان الحكمة، المحمدي الري شهري، الشيخ محمد، ج۴، ص۶۷٫

[۷] بحار الأنوار – ط دارالاحیاء التراث، العلامة المجلسي، ج۷۴، ص۱۷۸٫

[۸] سعدی، مواعظ، قصاید، قصیده شماره۷٫