سخن اخلاقی امروز، سخن درربار حضرت امیر علیه‌السلام در نهج البلاغه، خطبه ۲۸ است؛ فرمایش زیبایی است که جای برنامه‌ریزی دارد.
«أَلاَ وَإِنَّ الْيَوْمَ المِضْمَارَ، وَغَداً السِّبَاقَ، وَالسَّبَقَةُ الْجَنَّةُ، وَالْغَايَةُ النَّارُ».[۱]
دنیا و آخرت که از مواقف هستند و انسان باید به ناچار وارد این دو موقف شود. آگاه باشید – ألا، مانند: توجه توجه، در فارسی است – آگاه باشید که امروز و دنیای شما، روز آمادگی است؛ فردا، یعنی قیامت شما، روز مسابقه است؛ جایزه کسانی که سبقت گرفتند، بهشت و جایزه کسانی که عقب ماندند، جهنم است. انسان مسافر است؛ ﴿يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ﴾؛[۲] سفر هم، همراه با سختی است؛ دنیا، جای آسایش و راحتی نیست؛ راحتی در دنیا آفریده نشده است؛ نه برای دنیا و نه برای اهلش؛ راحتی در بهشت است؛ تفاوت این است که انسان چگونه استفاده کند؛ باید برنامه‌ریزی داشته باشد که در روزِ مضمار کم نیاورد – مضمار از اِضمار است؛ یعنی آماده کردن اسب برای مسابقه؛ اسب‌سواران، اسب‌ها را لاغر می‌کنند و هر چیزی به آنها نمی‌دهند – مسابقه در عالم آخرت است و جایزه هم بهشت است. خدای نخواسته نتیجه کار کسانی که عقب بیفتند، جهنم است. در فرمایش دیگری هست: «إما إلی الجنة و إما الی النار».[۳] ماه شعبان است و ماه خوشه‌چینی از آیات و روایات و ادعیه؛ ماهی که ظرف‌های‌مان را برای گرفتن روزی خود از حضرت حق و رسولش صلی‌الله‌علیه‌وآله، آماده کنیم. ماه شعبان، ماه قسمت‌آباد است؛ تقسیمی حضرت حق، به وسیله رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله که فرمودند: «ألا إن شعبان شهري فرحم الله من أعانني على شهري»؛[۴] اینها شرایط گرفتن تقسیمی رسول مکرم اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله است.
«نابرده رنج، گنج میسر نمی‌شود مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد»[۵]
بدون سختی نمی‌توان این راه را پیمود؛
«هر که در این بزم، مقرب‌تر است جام بلا بیشترش می‌دهند»
برای دنیای پر زحمت، باید آمادگی داشته باشیم و اهل تلاش باشیم؛ اهل رزم باشیم. نیروهای مسلح که خدا حفظ‌شان کند، رزمایش می‌گیرند و آماده می‌شوند؛ ﴿وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ﴾؛[۶] ما هم باید آماده شویم.
ان‌شاءالله جزو ﴿وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ أُولئِکَ المُقَرَّبُونَ﴾[۷] باشیم. سابق اول، حضرت امیر علیه‌السلام و سابق دوم، پیروان ایشان هستند. رزقناالله پیروزی در این مسابقه.
[۱] نهج البلاغة، الدشتي، محمد، ج۱، ص۲۸، خطبه ۲۸٫
[۲] سوره انشقاق، آيه ۶٫
[۳] بحار الأنوار – ط دارالاحیاء التراث، العلامة المجلسي، ج۸، ص۲۴۳٫
[۴] بحار الأنوار – ط دارالاحیاء التراث، العلامة المجلسي، ج۹۴، ص۷۹٫
[۵] سعدی، قصاید، قصیده شماره۱۲٫
[۶] سوره انفال، آيه ۶۰٫
[۷] سوره واقعه، آيه ۱۰ و ۱۱٫
