برای اولین بار انتشار دستخط و اجازه نامه اجتهاد و روایت به قلم حضرت علامه حسن زاده آملی قدس الله نفسه الزکیه برای شاگرد خود آیت الله هادی عباسی خراسانی دامت برکاته

بسم الله الرحمن الرحیم

ستایش خداوندی را که قلوب اولیای خود به انوار معارف خوان نعمت خویش، قرآن حکیم، منور کرد، ودرود را با درود بر پیامبر خاتمش -همو که مخاطب این سخن خداوند کریم: «و به راستى تو را خويى است سترگ» می‌باشد- شرافت بخشید. و درودهای فزاینده و بلند مرتبه بر او و خاندان هدایت‌گر و هدایت‌شده‌اش، آنان که خداوند سبحان ایشان را امامانی قرار داد که به امرش رهنمون می‌کنند، و نیز بر آنان که بر راه و راهنمایی آنان هستند که این همان پیروزی بزرگ است.

اما بعد، همانا سزاوارترین فضائل به لزوم تعظیم و مستحق‌ترین آن‌ها به وجوب تکریم آراستگی قوه نظری به علم و پیراستگی قوه عملی از رذائل است. خداوند سبحان فرمود: «آیا کسانی که می‌دانند با کسانی که نمی‌دانند برابرند»، و نیز فرمود: «همانا رستگار شد هر آن‌کس که نفس خویش را پاکیزه کرد». به درستی که خواجه نصیر الدین طوسی تفسیر سوره عصر از قرآن کریم را با این سخن استوار خویش به زیبایی بیان کرده است: «به نام خداوند بخشنده مهربان، سوگند به عصر، همانا انسان در خسران است -یعنی مشغول به امور طبیعی و غرق در نفوس حیوانی است- مگر کسانی که ایمان آوردند -یعنی آنان که در قوه نظری کاملند– و عمل شایسته انجام دادند -یعنی آنان که در قوه عملی کامل‌اند- و یکدیگر را به حق توصیه کردند -یعنی آنان که عقول خلائق را با معارف نظری کامل می‌کنند- و یکدیگر را به صبر توصیه کردند –یعنی آنان که اخلاق خلائق را کامل و مهذب می‌نمایند.

و به جانم سوگند که دانشمند گرانقدر، عالم شریف، محقق آگاه، ملازم علم و خادم آن، بهره‌مند از نور مشکات محمدی، سرشناس و آیت، حجة الاسلام و المسلمین استاد گرامی و عظیم القدر، شیخ بزرگ و ارجمند ما «هادی عباسی» -که خداوند او را با القاءات سبّوحی خویش مؤید دارد- از جمله کسانی است که به دو منقبت مذکور –یعنی آراستگی و پیراستگی- دست یافته است –گوارا باد نعمت بر صاحبان نعمت-. ایشان –که خداوند متعال بر ارجشان بیفزاید- سالیان زیادی نزد من مؤلفات حکمت و عرفان -که به منزله تفسیر انفسی قرآن است- نظیر شرح محقق طوسی بر اشارات شیخ الرئیس، اسفار صدر المتألهین، تمهید القواعد صائن الدین علی الترکه در شرح قواعد التوحید حکیم عارف ابو حامد محمد اصفهانی معروف به ترکه، شرح شرف الدین داود قیصری ساوی بر فصوص الحکم شیخ اکبر ابن عربی، و مصباح الأنس بین المعقول والمشهود علامه ابن الفناری در شرح مفتاح غيب الجمع والوجود صدر الدین قونوی را فراگرفته و همچنین کتابم در هیئت و ریاضیات با نام «دروس علم الهیئة وسائر الشعب الرياضية» را نزد من آموخته است. ایشان -که خداوند سایه و مجد او را مستدام دارد-  جدیت و تلاش خود را در تحصیل علوم قرآن از شؤون اصول و فروعش بذل نموده، و در هر دو، بی هیچ شک و شبهه، نعمت استنباط و اجتهاد روزی‌اش شده است، و امروز از جمله فاضل‌ترین اساتید معقول و منقول در حوزه علمیه قم می‌باشند –خداوند امثال ایشان را در میان علمای عامل افزون دارد-.

اکنون من به ایشان اجازه دادم تا هر آن‌چه را که روایت کردن آن برای من صحیح است، از من روایت کند تا مشرّف به حضور در سلسله راویان باشد. این تصویر شجره طیبه طوبای روایت است که به آن‌ افتخار کرده، و به دلیل انتسابم به حاملان علم و راویان احادیث آل طه و یس از آن مبتهج هستم، و آن را به معظم له [هادی عباسی] اهدا می‌کنم. این شجره به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

ستایش برای خداوند فیاض علی الاطلاق و تجلی‌کننده بر انفس و آفاق است، و درود و سلام بر خاتم انبیاء محمد قطب اقطاب و گوینده سخن جداکننده حق از باطل، و خاندان او جایگاه ام الکتاب و پیروان پاک و شریف او. اما بعد، نیازمندترین پروردگان حسن بن عبد الله طبری آملی معروف به «حسن زاده آملی» -که شیخ اجازه‌دهنده‌ به او، «نجم الدین» خطابش می‌کرد- می‌گوید: این تصویر شجره طیبه طوبای روایت است که به آن افتخار کرده و به دلیل انتسابم به حامل علم و راویان آله طه و یس از آن مبتهج هستم:

من صحیفه کامله سجادیه ملقب به زبور آل محمد و انجیل اهل بیت و جمیع روایات ائمه معصومین علیهم السلام را از شیخ و استادم صاحب فضائل و معلم عصر، علامه ذو الفنون، یگانه در همه علوم، پارسایی که نفسش از دنیا و آنچه در آن است روی‌گردان بود، و سنگ و طلای آن نزد او برابر بود، آیت بزرگ خدا، حاج میرزا ابوالحسن بن مولی محمد بن مولی غلامحسین بن مولی ابوالحسن طهرانی مشهور به «علامه شعرانی» –خداوند سبحان به ما از برکات انفاس گرانقدر و قدسی وی عطا کند-، از شیخ عالم فقیه محدث رجالی شیخ محمد حسن طهرانی صاحب ذریعه، از محدث ماهر متتبع حفظة المتأخرین حاج میرزا حسین نوری، از عالم فقیه زبردست جامع علوم عقلی و نقلی شیخ عبدالحسین طهرانی، از استاد فقهای متأخر شیخ محمد حسن صاحب جواهر، از سید فقیه زبردست سید جواد عاملی صاحب مفتاح الکرامة، از شیخ اصولیین مشهور به «وحید» آغا محمد باقر بهبهانی، از پدرش محمد اکمل، از محدث ماهر زبردست محمد باقر مجلسی صاحب بحار الانوار، از ادیب لغت‌شناس فاضل و حکیم کامل جامع فضائل سید علیخان مدنی هندی شیرازی، از شیخ فاضل شیخ جعفر بن کمال الدین بحرانی، از شیخ فاضل شیخ حسام الدین حلبی، از شیخ گرانقدر خاتمه‌ی مجتهدان و دریای عرفان و یقین شیخ بهاء الدین عاملی به سندی که او در اول کتاب الأربعین خود آورده است، روایت می‌کنم –رضوان خداوند متعال بر همه آنان باد.

و نیز روایت می‌کنم به روایت مجلسی صاحب بحار، از عالم جامع بین عقل و عرفان و نقل و وجدان و روایت و درایت مولای ما محمد محسن فیض کاشانی صاحب جامع وافی، از استاد خود استاد حکماء و فلاسفه‌ی متأله محمد بن ابراهیم صدر الدین شیرازی مشهور به «صدر المتألهین» صاحب اسفار، از شیخ محقق بهاء الدین عاملی، از پدرش عالم ماهر حسین بن عبد الصمد حارثی عاملی، از سید حسین بن جعفر حسینی کرکی، از شیخ گرانقدر علی بن عبد العالی المیسی، از شیخ امام شمس الدین جزینی معروف به «ابن مؤذن»، از شیخ ضیاء الدین علی، از پدر سعیدش شمس الدین محمد بن مکی معروف به «شهید» -خداوند سبحان ارواح پاک آنان را مطهر گرداند- و اجازات غالباً به شهید سعید محمد بن مکی منتهی می‌شود -رضوان خداوند بر او باد-.

و نیز روایت می‌کنم به روایت صدر المتألهین شیرازی از سید محقق اعلم متأخرین جامع فضائل متقدمین سید محمد باقر معروف به «داماد» صاحب قبسات، از شیخ عالم فقیه زبردست عبد العلی بن علی کرکی، از پدرش شیخ محقق مروّج مذهب علی بن عبد العالی کرکی، از شیخ علی ابن هلال جزائری، از شیخ فقیه زاهد ابوالعباس احمد بن محمد بن فهد حلی اسدی، از شیخ فاضل مقداد سیوری، از مشایخش تا ائمه معصومین علیهم السلام.

و از آن جناب [هادی عباسی] تقاضا دارم مرا از دعا فراموش نکند، و من بنده خدا حسن حسن زاده آملی هستم.

دوازدهم ذی القعده سال ۱۴۱۹ هجری قمری -بر هجرت‌کننده آن هزاران تحیت و ثنا و سلام باد-

[هم‌زمان با ۹/۱۲/۱۳۷۷ هجری شمسی]